127
เธนยิ้มมุมปาก ส่วนฉันหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเอ่ย “ฉันไม่เคยคิดเลยว่าจะพูดคำนี้ แต่... ฉันค่อนข้างจะสงสารเขานะ” ขณะที่เราเดินเล่นยามค่ำคืนเลียบแนวอาณาเขต โดยมีเดรโกอยู่ในเป้อุ้มเด็กอย่างปลอดภัย ที่ทำให้เขามองเห็นรอบตัวเราได้ด้วยดวงตาสีเขียวกลมโตคู่นั้น “เมื่อครึ่งปีก่อน ฉันคงบอกไปแล้วว่าไรอันสมควรได้รับคว...
เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ
บท
1. หนึ่ง
2. สอง
3. สาม
4. สี่
5. ห้า
6. หก
7. สเวน
8. แปด
9. เก้า
10. สิบ
11. สิบเอ็ด
12. สิบสอง
13. สิบสาม
14. สิบสี่คน
15. สิบห้า
16. สิบหก
17. สิบเจ็ด
18. สิบแปด
19. สิบเก้า
20. ยี่สิบ
21. 21
22. 22
23. 23
24. 24
25. 25
26. 26
27. 27
28. 28
29. 29
30. 30
31. 31
32. 32
33. 33
34. 34
35. 35
36. 36
37. 37
38. 38
39. 39
40. 40
41. 41
42. 42
43. 43
44. 44
45. 45
46. 46
47. 47
48. 48
49. 49
50. 50
51. 51
52. 52
53. 53
54. 54
55. 55
56. 56
57. 57
58. 58
59. 59
60. 60
61. 61
62. 62
63. 63
64. 64
65. 65
66. 66
67. 67
68. 68
69. 69
70. 70
71. 71
72. 72
73. 73
74. 74
75. 75
76. 76
77. 77
78. 78
79. 79
80. 80
81. 81
82. 82
83. 83
84. 84
85. 85
86. 86
87. 87
88. 88
89. 89
90. 90
91. 91
92. 92
93. 93
94. 94
95. 95
96. 96
97. 97
98. 98
99. 99
100. 100
101. 101
102. 102
103. 103
104. 104
105. 105
106. 106
107. 107
108. 108
109. 109
110. 110
111. 111
112. 112
113. 113
114. 114
115. 115
116. 116
117. 117
118. 118
119. 119
120. 120
121. 121
122. 122
123. 123
124. 124
125. 125
126. 126
127. 127
128. 128
ย่อ
ขยาย
